به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، زمانی که جراحتی ایجاد می شود  فرایندی دربدن برای ترمیم بافت آسیب دیده آغاز می شود. این فرایند از طریق مولکول های زیستی به نام فاکتورهای رشد پیش می رود. آن ها پروتئین هایی هستند که به طور طبیعی در بدن ما وجود دارند و فرایند های متعددی را هدایت می کنند از جمله تکوین جنین و بهبود جراحت.  این مولکول ها می توانند   در مواردی که نیاز به رشد سلول است کاربرد های بالینی وسیعی داشته  باشند به ویژه در پزشکی ترمیمی. با توجه به نقش این مولکول ها در بازسازی بافت ها در مورد کاربرد آن ها به عنوان دارو تحقیقات زیادی صورت گرفته است اما  موفقیت های کمی حاصل شده است. برخی از آن ها در ایجاد رگ های خونی و تشکیل استخوان نیزمورد بررسی قرار گرفته اند.  به تازگی محققان موفق شده اند فاکتورهای رشدی را با کمک زیست مهندسی بسازند که با دوز پایین و ایمن، به تاثیر قابل توجهی در  ترمیم بافت ها داشته باشند. این گروه 25 فاکتور رشد را بر ضد 6  پروتئین ماتریکس خارج سلولی مورد بررسی قرار داده اند. فاکتورهای رشد با برهمکنش با این پروتئین ها رشد سلول ها را در بافت آسیب دیده تحریک می کنند. در این مطالعه مشخص شده است که فاکتورهای رشد   به یکی از  این 6 پروتئین به نام PIGF-2 با قدرت بیشتری متصل می شوند. در ادامه محققان موفق به جدا کردن 22 آمینواسید از PIGF-2 شده اند که مسوول اتصال محکم این پروتئین به ماتریکس خارج سلولی است با اضافه کردن این قسمت از ساختمان PIGF-2 به فاکتورهای رشد تمایل آن ها به اتصال، 100-2 برابر شده است که نیاز به افزایش دوز این فاکتورها را ازبین می برد. فاکتورهای رشدی که با این روش ساخته شده اند برهمکنش هایی را تقلید می کنند که در تشکیل لخته های خونی  موثر در بهبود زخم نقش دارند. این گروه فاکتورهای رشد مذکور را در موش های دچار دیابت هم آزمایش نموده اند این نوع موش ها در ترمیم زخم مشکلاتی دارند. نتایج به دست آمده درمورد سرعت ترمیم زخم توسط این مولکول ها در مقایسه با فاکتورهای رشدی که تغییرداده نشده اند قابل توجه بوده است. این نتایج محققان را امیدوار کرده است تا بتوانند با تغییرات این چنینی فاکتورهای رشد را به داروهای قدرتمندی تبدیل نمایند.

پایان مطلب/